=======================
သီေပါမင္းပါေတာ္မူေသာအခါ၌ လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးသည္ ဤသုိ႔လ်ွင္ အၾကံအစည္တစ္ရပ္ ျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာနုိင္ငံကုိ ကုလားမ်ား(အဂၤလိပ္ကုိ ကုလား၊ ေနာင္မွ ကုလားျဖဴ ဟု သုံး၏)။ အုပ္ခ်ဳပ္လ်ွင္ ကုန္းသတၱဝါမ်ားစြာတုိ႔ ေသေၾကပ်က္စီးၾကလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမွာ အေနာက္နုိင္ငံသား ကုလားလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ အသားကုိ အလြန္အက်ြံစားေလ့ရွိ၏။
သူတုိ႔ ဤအရပ္သုိ႔ေရာက္လာလ်ွင္ ႏြားသတ္ရုံ၊ ဝက္သတ္ရုံ၊ ဆိတ္သတ္ရုံ စေသာရုံေတြ ဖြင့္လွစ္၍ သူတုိ႔လူမ်ဳိးႏွင့္ အမႈထမ္းမ်ား စားေသာက္ရန္ သတ္ျဖတ္ၾကလိမ့္မည္ဟူ၍ ျဖစ္၏။ လယ္တီဆရာေတာ္သည္ မိမိအနီးရွိ သီတင္းသုံးေဖာ္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ယခုျမန္မာနုိင္ငံကုိ ကုလားျဖဴမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကျပီ။ သူတုိ႔အုပ္ခ်ဳပ္လ်ွင္ ကုန္းသတၱဝါေတြ ေသေၾကပ်က္စီးၾကလိမ့္မည္။ ထုိသတၱဝါတုိ႔တြင္ ႏြားသည္ လူတုိ႔၏ အသက္သခင္ အမိအဖသဖြယ္ျဖစ္၏။ အလြန္လည္း ေက်းဇူးမ်ားေပ၏။ သုိ႔အတြက္ သည္ယေန႔ကစျပီး မိမိတုိ႔အေပၚ ေက်းဇူးမ်ားေသာ ႏြား၏ အသားကုိတပည့္ေတာ္မစားေတာ့ဟု သႏၷိ႒ာန္ခ်ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါျပီ။ ကုိယ္ေတာ္တုိ႔လည္း မစားၾကပါႏွင့္ဟု ေမတၱာရပ္ခံေတာ္မူပါသည္။
ျမန္မာနုိင္ငံသည္ လယ္ယာထြန္ယက္မႈကုိ အားျပဳေနေသာ နုိင္ငံျဖစ္၍ ႏြားသည္စီးပြားဖက္ျဖစ္၏။ ျမန္မာလူမႈေရး၌ ႏြားသည္ ေနရာတုိင္းပါရသျဖင့္ ႏြား၏ေက်းဇူးသည္ ၾကီးမားလွသည္။ ဘုတလင္၊ ေမာင္းေထာင္၊ ဒီပဲယင္း၊ စေသာအရပ္ေဒသမ်ားတြင္ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေန႔ည၌ တစ္ႏွစ္တာလုံး မနားမေနခုိင္းေစလာေသာ ႏြားမ်ား၏ အနီးအပါးတြင္ ဆီမီးထြန္းညွိေပးျပီး “အေမာင္ႏြား၊ ဘုရားကိုအာရုံျပဳ၍ ဤဆီမီးျဖင့္ ပူေဇာ္ပါ။ မုိးတြင္းအခါက အေမာင္ႏြားကုိ ရုိက္မိေငါက္မိသည္မ်ားကုိလည္း သည္းခံပါ၊ အျပစ္မယူပါႏွင့္” ဟုေတာင္းပန္ကန္ေတာ့ေသာ အေလ့ရွိခဲ့ေပ၏။ ေရွးအခါက ႏြားသားစားသူ၊ အမဲသားစားသူဟုဆုိလ်ွင္ နစ္နစ္နာနာ ဆဲေရးခံရသည့္ပမာ အလြန္ခံရခက္ေအာင္ နာက်ည္းသည္ဟူ၏။
ထုိ႔ျပင္ ေရွးေခတ္ ျမန္မာ့ပညာေရးေလာက၌ စတုရဂၤဗလအမတ္ၾကီး၏ ေလာကနီတိသည္ အေရးပါေသာ သင္ခန္းစာျဖစ္၏။
ထုိေလာကနီတိဆုံးမစာ (ဂါထာ ၁၄၉-၁၅၀) တြင္
ေဂါဏာဟိ သဗၺဂိဟီနံ၊ ေပါသကာ ေဘာဂ ဒါယကာ၊
တသၼာ ဟိ မာတာပိတုဝ၊ မာနေယ သကၠေရယ်စ။
ေယ စ ခါဒႏၲိ ေဂါမံသံ၊ မာတုမံသံဝ ခါဒတိ၊
မေတသု ေတသု ဂိဇၩာနံ၊ ဒေဒ မံသံဝ ခါဒတိ။
ႏြားကုိ အမိအဖတုိ႔ကဲ့သုိ႔ ျမတ္နုိးရမည္။ ႏြားအသားစားသူသည္ အမိ၏ အသားကုိ စားသူမည္၏။ ႏြားေသကုိ ဠင္းတကုိ ေက်ြးသည္ျဖစ္ေစ၊ ေရ၌ေမွ်ာသည္ျဖစ္ေစ၊ ျပဳရာ၏ ဟုလည္းေကာင္း ေရးသားထားေပ၏။ ျမန္မာဘုရင္မ်ားေခတ္က မ်ဳိးစပါးသာမက မ်ဳိးႏြားဟု ႏြားေကာင္း ႏြားသန္႔ကုိ ေထာက္ပ့ံေတာ္မူ၏။
မင္းတုန္းမင္းၾကီးလက္ထက္ေတာ္အခါက ေရႊျမိဳ႕ေတာ္အတြင္း၌ ႏြားသတ္ဖုိ႔ မဆုိထားဘိ၊ ႏြားသားကိုပင္ သယ္ေဆာင္မယူသြင္းရ၊ ႏြားသတ္မႈအတြက္၊ ေထာင္ဒဏ္၊ ၾကိဳးဒဏ္၊ ၾကိမ္ဒဏ္၊ ေငြဒဏ္ဟု အျပစ္ဒဏ္ထားေတာ္မူ၏။ ခုိင္းႏြားကုိ သတ္လ်ွင္ ေရာင္းခ်လ်ွင္ ေထာင္ဒဏ္ေျခာက္လ၊ တစ္က်ပ္သုံး ဒဂၤ`ါးငါးရာ ဒဏ္ထား၏။ က်ြဲႏြားသားကုိ စားလ်ွင္ ေထာင္ဒဏ္ သုံးလႏွင့္ တစ္က်ပ္သုံးဒဂၤ`ါး ငါးဆယ္ဒဏ္ထား၏။ သိမီလုိက္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ မိန္႔ဆုိခ်က္အရ မင္းတုန္းမင္းၾကီးလက္ထက္က အမဲသားစားသူကုိ ေမာင္းေက်ာ္ဒဏ္ခတ္သည္ဟူ၏။ ေမာင္းေက်ာ္ဒဏ္ခတ္သည္ဆုိသည္မွာ အရပ္ထဲလွည့္၍ အမဲသားစားသူ ဟုေမာင္းတီးျပီး ေၾကညာျခင္းခံရေသာ ဒဏ္မ်ဳိးျဖစ္၏။
ေအာက္ျမန္မာနုိင္ငံကုိ အဂၤလိပ္သိမ္းယူျပီးေနာက္ ၁၂၁၄ခု၌ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကုိ ျမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ ျမိဳ႕သစ္တည္ခဲ့၏။ ၁၂၃၄ခုတြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ သိမ္ၾကီးေစ်းအနီး က်ဳံးနား၌ အမဲေစ်း ဖြင့္လွစ္မည့္အေၾကာင္းကုိ ၁၂၃၄ခု၊ ကဆုန္လဆုတ္ ၁၀-ရက္ေန႔ (၁-၅-၁၈၇၂) ထုတ္ ျမန္မာ့သတင္းစာ၌ ေဖာ္ျပထားခဲ့၏။ အထက္ျမန္မာျပည္ကုိ အဂၤလိပ္တုိ႔ သိမ္းယူျပီးသည့္ အခါတြင္လည္း ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာကဲ့သုိ႔ပင္ အမဲေစ်းဖြင့္လွစ္မည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည့္အတြက္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ႏြားသားေရွာင္ၾကဥ္ေရးကို အလြန္အေရးၾကီးေသာ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာေရးအျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ အမဲသားေရွာင္ၾကဥ္ၾကေစဖုိ႔ ေရာက္ရာအရပ္၌ ႏႈိးေဆာ္ျပီး အေၾကာင္းသင့္ေသာအခါ၌ ႏြားေမတၱာစာကုိ ေရးသားျဖန္႔ေဝေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး၏ ႏြားေမတၱာစာမေပၚမီ မႏၱေလးျမိဳ႕ ဆီးပန္းနီဆရာေတာ္ၾကီး၏ လူ႔ျပည္ေပ်ာ္ပါးတုိ႔အား က်ြန္ငႏြား၏ ေလ်ွာက္ထားပုံလကၤာေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးေသာ္လည္း လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး၏ ႏြားေမတၱာစာေလာက္ ထိေရာက္ျပန္႔ႏွံ႔မႈမရွိခဲ့ေပ။ လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး၏ ႏြားေမတၱာစာကုိ ႏႈတ္ငုံေဆာင္ က်က္မွတ္ၾကသည္၊ တစ္ဆင့္တစ္ဆင့္ ေဟာေျပာၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ လက္ကမ္းစာရြတ္ကေလးမ်ား၊ အိတ္ေဆာင္အရြယ္ စာအုပ္ငယ္ေလးမ်ား ရုိက္ႏွိပ္၍ ျဖန္႔ေဝခဲ့ၾကသည္။
၁၂၆၀ျပည့္( ၁၈၉၈-ခု) တြင္ျပဳစုေသာ ဓႏုျဖဴျမိဳ႕ အရွင္အာစာရ၏ နေမာဗုဒၶါယဋီကာက်မ္းႏွင့္ ပူးတြဲပုံႏွိပ္ထားေသာ ေဂါဏာမာတိကာ ၾသဝါဒကထာက်မ္း၌ အကယ္၍သာ အထက္ျမိဳ႕ရြာတုိ႔၌ အဂၤလိပ္အစုိးရက တစ္ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕လ်ွင္ ႏြားသတ္ရုံေဆာက္လုပ္၍ အမဲသားငါးတစ္ေန႔ကုိ အေကာင္ေလးဆယ္၊ ငါးဆယ္ စသည္သတ္ျဖတ္ေနၾကမည္ဆုိပါက တေရြ႕ေရြ႕ လုပ္ကုိင္ထြန္တုိက္ရန္ က်ြဲႏြားရွားပါး၍ ဆင္းရဲသားတုိ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေပ်ာက္ဆုတ္၍ အစုိးရမင္းတုိ႔လည္း အခြန္ပဏၰာ ယုတ္ေလ်ာ့ နုိင္ငံအလုံး သိမ္ႏုပ္ေသးဖြဲ႕၍ ဆင္းရဲၾကီးစြာ ေတြ႔ၾကဳံရဆဲ ေတြ႕ၾကဳံလတၱံ႕၊ဟု ေရးသားထား၏။ ထုိ႔ျပင္ ႏြားသတ္ရုံ၊ ႏြားသတ္သားေရကုမၼဏီမ်ား မတည္ေထာင္မဖြင့္လွစ္မီ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ ေတာ္ျမတ္ကုိ ယုံၾကည္ေလးျမတ္ၾကေသာ ေကာ္မတီလူၾကီးမ်ား၊ ရြာလူၾကီး ၊ ျမိဳ႕အုပ္၊ ဝန္ေထာက္၊ စေသာသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ ညီညြတ္တုိင္ပင္စည္းေဝးၾက၍ အမဲသားကုိမစားတမ္း၊ မဝယ္တမ္း၊ ကတိကဝတ္ျပဳေရွာင္ၾကဥ္ၾကပါမူ ရမည္းသင္း၊ ဝင္းပေတာ၊ မုိးညိဳ၊ ျမင္းျခံ၊ စေလျမိဳ႕မ်ား၌ ႏြားသတ္ရုံ စသည္တုိ႔ပ်က္စဲသကဲ့သုိ႔ မ်ားစြာေသာ ႏြားက်ြဲတုိ႔ အသက္ခ်မ္းသာရာရေပလိမ့္မည္။ ဆင္းရဲသားတုိ႔လည္း လုပ္ခင္းမပ်က္၊ မင္းမ်ားလည္း၊ အဆီအခြန္တုိးတက္ေပလိမ့္မည္ဟုလည္း ေရးသားထား၏။
ထုိေဂါဏမာတိကာၾသဝါဒကထာက်မ္းကုိ မဟာဝိသုဒၶါရုံဆရာေတာ္ျပဳစုေတာ္မူသည္ဟု အမွတ္အသားရွိသည္။ အေၾကာင္းမွာ သကၠရာဇ္၁၂၇၃ (၁၉၁၂)ခု ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ပုဇြန္ေတာင္ရပ္ ေဇယ်ာသူရိန္ပုံႏွိပ္တုိက္ရုိက္ တရားသူၾကီးဦးေမာင္ၾကီး၏ ေယာဂက်မ္း(စာမ်က္ႏွာ-၁၃၂) ၌ ႏြားသားမစားသင့္သည့္အေၾကာင္းကုိ မဟာဝိသုဒၶါရုံဆရာေတာ္ၾကီးေရးသားဆုံးျဖတ္
ေသာ ေဂါဏမာတိကာၾသဝါဒကထာမွ အနည္းငယ္ထုတ္ႏႈတ္၍ ေဖာ္ျပပါမည္ဟု ညႊန္းဆုိကာ လယ္တီဆရာေတာ္၏ ႏြားေမတၱာစာပါ “ဝယ္သူမွာမူ၊ ေရာင္းသူမွာဘူတ” ဟူေသာစာပုိဒ္ကုိ ျပဆုိထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးသည္ နုိင္ငံအတြင္း၌ ပရမတၳသံခိပ္အသင္း၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အသင္း၊ မဟာစက္ပရိတ္အသင္း၊ ဓာတ္ကမၼ႒ာန္းအသင္းဟူ၍ အသင္းအဖြဲ႕တုိ႔ကုိ ဖြဲ႕စည္းေပးေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးက ဖြဲ႔စည္းမေပးရဘဲ သူ႔အလုိအေလ်ာက္ ဆႏၵတူသူမ်ား ပူးေပါင္းကာ ဖြဲ႔စည္းေဆာင္ရြတ္ခဲ့ေသာ အသင္းမွာ ႏြားသားေရွာင္ၾကဥ္ေရးအသင္းျဖစ္သည္။
လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးသည္ ေရာက္ရာေဒသအရပ္၌ ႏြားသားမစားေရးတရားကုိ ေဟာေတာ္မူသကဲ့သုိ႔ ဆရာေတာ္ၾကီးၾကြေရာက္ေတာ္မူေသာအခါ၌ ထုိထုိအရပ္ေဒသရွိ၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္တုိ႔က လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး၏ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္တြင္ ႏြားသားကုိ ရာသက္ပန္ေရွာင္သူ၊ ႏွစ္အကန္႔အသတ္ျဖင့္ ေရွာင္သူဟူ၍ ႏြားသားမစားဘဲ ကတိထားေရွာင္သူမ်ား၏ စာရင္းကုိ ဖတ္ျပေလ့ရွိ၏။
လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး၏ ႏြားသားေရွာင္ၾကဥ္ေရးလုပ္ငန္းကုိ အတုိက္အခံျပဳသူမ်ား၊ ေစာင္းခ်ိတ္ေျပာဆုိသူမ်ားလည္း ေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္။ ႏြားသတ္ရုံလုိင္စင္စီမ်ားႏွင့္ သားေရ ကုမၼဏီမ်ားက လူျပန္ေတာ္ ေမာင္ေက်ာ္ထြန္းဆုိသူကုိ အခေပးျပီး လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး၏ ႏြားသားေရွာင္ၾကဥ္ေရးတရားပြဲမ်ား ပ်က္ျပားေအာင္ ၾကံေဆာင္ဖူးသည္ဟု သိမွတ္ရပါသည္။ ျမင္းျခံျမိဳ႕ ကုိးေဆာင္ဆရာေတာ္ၾကီး အရွင္ေဝပုလႅဘိဓဇ၏ “က်ြဲႏြားကုိညွာ၊ ဘဲ ငါးသတၱဝါႏွင့္၊ ၾကက္ဝက္ပါ ခ်ိန္မထားတယ္ (လယ္တီေရ) စားေစတဲ့လား” ဟူေသာ ကဗ်ာမ်ဳိး ပုသိမ္ျမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူစဥ္က အခ်ဳိ႕ေသာ ဒကာဒကာမတုိ႔၏ ဆရာေတာ္ဘုရားသည္ ႏြားသတၱဝါမ်ား၏ အသက္ေတြကုိေတာ့ မကယ္ေတာ့ဘူးလားဘုရားဟု ေလ်ွာ္ထားသံမ်ဳိးကုိလည္း ခံယူေတာ္မူရပါ၏။
ထုိသုိ႔ေဝဖန္မႈတုိ႔ကုိ လယ္ေတာ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ေအး ဟုတ္တယ္ကြယ့္၊ ငါ့မွာေတာ့ဒကာတုိ႔ သတိတဲ့အတုိင္း ရြာရုိးျမိဳ႕ရုိးေလ်ွာက္ျပီး တရားလည္းေဟာရ၊ ေရာဂါအႏၱရာယ္ကုိလည္း ျငိမ္းေအးေအာင္ ျပဳလုပ္ရ၊ အဲသည္အထဲ ႏြားတစ္မ်ဳိးကုိသာ ဆြဲသြားနုိင္တယ္။ က်န္တဲ့ ဝက္၊ ဆိတ္၊ ၾကက္၊ ငွက္တုိ႕ကုိေတာ့ ဒကာတုိ႔ရဲ႕ ဆရာေတာ္မ်ားက ဆြဲထုတ္ေတာ္မူၾကပါဟူ၍ တုံ႔ျပန္မိန္႔ၾကားေတာ္ မူခဲ့ပါသည္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း
လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးကို အတုိက္အခံျပဳသူမ်ားတြင္ ပုသိမ္ျမိဳ႕ ကုန္းသာေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးပဒုမ ပါဝင္ေၾကာင္း ေရးသားၾက၏။ ထုိအခ်က္သည္ ရာႏႈန္းျပည့္ လြဲမွားေၾကာင္းႏွင့္ ပုသိမ္ဦးပဒုမ၏တပည့္ရင္းခ်ာ ဒကာ ဒကာမမ်ားသည္ လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး ပုသိမ္ျမိဳ႕သုိ႔ၾကြေတာ္မူစဥ္အခါက ႏြားသားကုိ ရာသက္ပန္ မစားပါဟု ဝန္ခံကတိ ျပဳခဲ့ၾကေၾကာင္းတုိ႔ကုိ ထုိအႏြယ္အဆင္ဝင္ ျဗဟၼစာရီဗုိေက(ပုဂံဦးဗုိေက) က ေျပာၾကားေျဖရင္းခဲ့ပါသည္။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး၏ ႏြားသားေရွာင္ၾကဥ္ေရးလုပ္ငန္းသည္ အရွိန္အဟုန္ ၾကီးမားျပီး တစ္ျပည္လုံးအတုိင္းအတာထိရွိခဲ့သည္ျဖစ္၍ ျမန္မာ့လူမႈေရးသမုိင္းကုိ ေလ့လာၾကေသာ အေနာက္တုိင္းသားပညာရွင္တုိ႔က ထုိလုပ္ငန္းေၾကာင့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္၌ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ နုိးၾကားလာၾကရေၾကာင္း ေဝဖန္သုံးသပ္ခဲ့ၾက၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ စာဖတ္သူမ်ားအေနျဖင့္လည္း မိခင္ ဖခင္တုိ႔အသားကုိ စားသကဲ့သုိ႔ျဖစ္ေသာ အမဲသားစားျခင္းကုိ ရာသက္ပန္ေရွာင္ၾကဥ္ၾကပါလုိ႔တုိက္တြန္းလုိက္ရေတာ့၏။ ဦးဇင္းအေနျဖင့္ေတာ့ ႏြားသား၊ က်ြဲသား၊ ဆိတ္သားမ်ားကုိ မစားသုံးပါ။ ဝက္သားေတာ့ စားပါသည္။
ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလုံး သက္ရွည္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာ၍ လုိရာဆႏၵမ်ားတစ္လုံးတစ္ဝတည္းျပည့္ဝ ၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္)
==========================
No comments:
Post a Comment
မင်္ဂလာပါ..